Monster University - دانشگاه هیولاها

خلاصه داستان:

مایک وازوفسکی و جیمز پی سالیوان زوجی جدایی­ ناپذیر هستند، اما قضیه از اول به این شکل نبود. از لحظه ­ای که این دو هیولا با هم روبه ­رو شدند، می­خواستند سر به تن هم نباشد. «دانشگاه هیولاها» نشان می­دهد چه طور مایک و سالی بر تفاوت­هایشان فائق آمدند و بهترین دوست­های یکدیگر شدند.

داستان از آن‌جا شروع می­شود که مایک کوچولو همراه با اردوی دبستانش به بازدید شرکت هیولاها می­رود؛ آن‌جا یکی از کارآموزان ارشد کلاهش را به مایک می­دهد و این‌جا است که مایک تصمیم می­گیرد وارد شرکت هیولاها شود. سال­ها بعد، مایک بالاخره وارد دانشگاه هیولاها می­شود...

* * *

محصول پیکسار بودن تضمین­ کننده­ ی حدی از استاندارد است که حتی ضعیف­ ترین انیمیشن­ های محصول این کمپانی هم از آن پایین­ تر نیامده­ اند. پیکسار اکنون یکه ­تاز عرصه­ ی انیمیشن، جایگاهی را اشغال کرده که قبل ­تر از آن کمپانی دیزنی بود؛ کمپانی ­ای که البته با خریدن پیکسار و پخش محصولات آن به­ نوعی امروز نیز پیگیر دغدغه­ ی دیرین خود است.

در تاریخ سینما به ­ندرت نمونه ­های سینمایی ­ای یافت می­شوند که قسمت دومشان از قسمت اول بهتر یا حتی در حدواندازه­ ی آن باشد؛ البته اینجا ما در واقع با پیش­درآمد داستان فیلم اول یعنی «شرکت هیولاها» (2001) روبه­ روییم. داستان از همکلاسی بودن مایک و سالی در دانشگاه و رشته ­ی وحشت شروع می­شود و این که هرکدام چیزی را دارند که دیگری ندارد: سالی فی­نفسه ترسناک است و خیلی راحت وارد دانشگاه شده، ولی خود را بی­ نیاز از آموزش و مطالعه می­داند و موجودی بی­خیال معرفی می­شود که سر کلاس حتی یک مداد هم با خود نیاورده! از سوی دیگر، مایک، هیچ وجه ترسناکی ندارد، اما سخت­کوش و دقیق است و سال­ها زحمت کشیده تا به اینجا رسیده. در درجه­ ی اول، تنش­ هایی که بین این دو به وجود می­ آید است که درام را جلو می­ برد. اما از آنجایی که مخاطب فیلم اول را دیده، می­ داند که در پایان این فیلم قرار است دشمنی این دو به دوستی بسیار عمیقی تبدیل شود و این دو در آینده هردو استخدام شرکت هیولاها و البته بهترینِ آن­جا خواهند شد؛ پس وقتی پایان کار از پیش معلوم است، مهم­ترین وظیفه­ ی خالقان اثر ، طراحی روند این ماجرا بوده.

از این‌جا است که تفاوت سطح اصلی این فیلم با قسمت اول آشکار می ­شود: در قسمت اول رابطه­ ی پیچیده و جذاب این زوج با بو، دختری از دنیای انسان­ها، عمق ویژه­ ای به کار بخشیده بود؛ اما این‌جا صرفا با رقابت­ های مدرسه ­ای و در نهایت در حد مسابقه روبه­ روییم؛ مسابقه ­ای که البته بسیار جذاب و هیجان­ انگیز است، اما عمقی به فیلم نمی­ بخشد. درواقع روایت فیلم درمجموع چندان غنی نیست و فیلم بیشتر متکی به ماجراهای در لحظه جذاب است که عقب­ جلو کردن یا حذف یا تغییر بعضی شان به فیلم لطمه­ ی بزرگی نخواهد زد. (مقایسه کنید با «بالا»  که همان 4 دقیقه­ ی اولش شاهکاری کامل بود و آن قدر از نظر داستانی غنی که خود می­توانست برای یک فیلم کامل کافی باشد و بعد باز همان­جا از آغاز سفر پیرمرد و پسربچه تا رسیدنشان به مقصد، خود یک فیلم کامل و باز از بقیه­ ی فیلم و ماجرای فروپاشی تصویر فهرمان می­ شد جداگانه یک فیلم کامل درآورد) درمقابل این سیر حوادث، مواردی چون متحول شدن ناگهانی سالی و یا تغییر جهت رندل (مارمولکی که غیب می­شود) آن­قدر سرسری و بی­ مقدمه برگزار می ­شوند و فیلم هم سریع از روی آنها می­ گذرد که عمقی به فیلم اضافه نمی­ کنند.

درنهایت باید گفت اگرچه «دانشگاه هیولاها» جزو برترین فیلم­های پیکسار (در رده­ ی آثاری چون «داستان اسباب­ بازی»، «شرکت هیولاها»، «وال.ای» یا «بالا») نیست، اما فیلم مفرح و سرگرم­ کننده­ ایست که یک بار دیدنش حتما توصیه می ­شود.

سهند الهامی

* * *

دانشگاه هیولاها

کارگردان: دن اسکنلان

فیلم نامه: دن اسکنلان ، دنیل گرسون ، رابرت ال برد

موسیقی متن: رندی نیومن

صداپیشگان: بیلی کریستال ، جان گودمن ، استیو بوشیمی ، هلن میرن